جمعه، ۲۸ دی ۱۴۰۳
ارگونومی
در اواسط دههٔ ۱۹۷۰ میلادی ، بحث ارگونومی در طراحی صندلی اداری به یک موضوع مهم تبدیل شد. امروزه صندلیهای اداری اغلب دارای نشیمنگاه ، تکیهگاههای آرنج، پشتیها، ساپورت کمری ، ارتفاع و زیرپایی قابل تنظیم هستند تا از آسیبهای گرفتگی پیوسته و کمردرد ناشی از نشستن طولانی مدت جلوگیری کنند.
یک صندلی اداری «ارگونومیک» را باید بتوانیم از طریق چندین گزینۀ قابل تنظیم «شخصیسازی» کنیم :
· ارتفاع صندلی قابل تنظیم است (با اهرمی که روی جک بالابر عمل میکند ) .
· تکیهگاههای آرنج با قابلیت تنظیم ارتفاع هستند، همچنین در عرض میان آنها و جهتشان قابل تنظیم است. همچنین دستههایی وجود دارد که میتوان آنها را به عقب (پشتِ پشتی) چرخاند.
· شیب صندلی در دو مرحله قابل تنظیم است.
· برای افراد کوچکتر یا بزرگتر مهم است که بتوانند صندلی را جلو و عقب ببرند یا صندلیهایی با طولهای مختلف داشته باشند («عمق»). عمق صندلی باید طوری تنظیم شود که بتوان پشتی را لمس کرد، اما پشت زانوها آزاد باشد تا گردش خون در آنجا مختل نشود.
· تکیهگاه باید ارتفاع قابل تنظیم داشته باشد تا بتوان کمر را از لبه بالایی لگن حمایت کرد.
· زیرپایی یک سکوی کوچک برای استراحت دادن به پاها در هنگام نشستن است. فشار را کاهش میدهد، وضعیت بهتری را ایجاد میکند و راحتی را در طول دورههای طولانی نشستن افزایش میدهد.
· در عکس ذیل نمونه ای از یک صندلی طبی که ارگونومی در آن رعایت گردیده است را میتوان دید .
·